Jerozolima —najważniejsze miasto starożytnego Izraela. Centrum gospodarcze, kulturowe i duchowe Izraelitów. Nazwa oznacza „Miasto Pokoju”. Około 1003 r. przed Chr. została zdobyta przez króla Dawida (por. 2Sm 5, 4). Od tego czasu w Starym Testamencie określana jest jako Miasto Dawidowe. Syn Dawida, Salomon wybudował w Jerozolimie Świątynię, w której składano Bogu ofiary (por. 2Krn 6, 6). Miasto zostało zdobyte przez Babilończyków i zniszczone, a Świątynię zburzono (por. 2Krl 25, 1-30). Po zakończeniu niewoli babilońskiej (597-538 r. przed Chr.) miasto odbudowano (por. Ne 2, 1-8) i wraz z rozwojem wielokrotnie je przebudowywano. W Nowym Testamencie Jerozolima jest ważnym punktem działalności Jezusa Chrystusa. To w Jerozolimie Pan dokonał wielu cudów oraz nie ustawał w głoszeniu Dobrej Nowiny (por. Mk 12, 38-44). To także miejsce Jego męki, śmierci i zmartwychwstania (por. Mt 26, 26-28, 8). Jerozolima jest również miejscem ustanowienia Eucharystii (por. Łk 22, 19-20) i zesłania Ducha Świętego w dniu Pięćdziesiątnicy (por. Dz 2, 1-4).