Jerycho — miejscowość na wschodzie Judei, nazywana „Miastem Palm” (por. Pwt 34, 3). Jedno z najstarszych miast znajdujących się w Palestynie. Oglądając z dala Jerycho, Mojżesz otrzymał od Boga polecenie, w jaki sposób podzielić Ziemię Kanaan pomiędzy pokolenia Izraelitów (por. Lb 33, 50-34, 15). Zostało zdobyte przez Izraelitów grających na trąbach wojennych (por. Joz 6), a następnie obłożone klątwą i nigdy nie miało być odbudowane. W tej miejscowości mieszkała Rachab, która ukryła zwiadowców Jozuego. Za panowania króla Achaba, wbrew słowom Jozuego, miasto odbudował Chiel z Betel. W tym mieście Jezus uzdrowił wiele osób: wśród nich znajdowali się niewidomi (por. Mt 20, 29-34), wymieniony w Ewangelii z imienia Bartymeusz (por. Mk 10, 46-52), tu nawrócił się Zacheusz (por. Łk 19, 1-10). Z tej miejscowości wędrował do Jerozolimy miłosierny Samarytanin (por. Łk 10, 30-37). Miasto było strategicznie położone na szlaku handlowym pomiędzy Azją a Afryką, co sprawiło, że w starożytności stanowiło ważny ośrodek gospodarczy i kulturalny. Jerycho było również znanym ośrodkiem rolnictwa, szczególnie uprawy palm daktylowych.