Juda Machabeusz — był bohaterem i przywódcą żydowskiego powstania przeciwko Antiochowi IV Epifanesowi i panowaniu Seleucydów w II wieku przed Chr. Jego historia i działania zostały zapisane w Księdze Machabejskiej. Juda Machabeusz był synem kapłana imieniem Matatiasz. Matatiasz i jego synowie zdecydowali się opowiedzieć przeciwko przymusowi zmiany wiary narzucanej przez króla Seleucydów, Antiocha IV (por. 1 Mch 2, 4-28). Juda stanął na czele buntu przeciwko nieprzyjacielskim siłom, które uciskały naród żydowski i wprowadzały pogańskie praktyki. Jego najważniejszym osiągnięciem było odzyskanie i oczyszczenie Świątyni w Jerozolimie (por. 1Mch 4, 36-59). Następnie przywrócił prawowity kult Boga. Juda Machabeusz stał się symbolem odwagi, wierności Bogu i walki o niezależność narodu wybranego. Jego postawa inspirowała innych do walki o gorliwość w wierze oraz wierność Bożym przykazaniom.