Celem gracza jest zdobycie jak największej ilości punktów Chwały Bożej poprzez budowę elementów Świątyni. Gracze rozgrywają po kolei swoje tury, zgodnie z kierunkiem ruchu wskazówek zegara w taki sposób, że każdy z graczy po kolei wykonuje tę samą czynność. Po wykonaniu czynności przewidzianej dla danej fazy, przechodzi się do kolejnej.
1. Grę zaczyna gracz z tokenem „Arką Przymierza”.
2. Wszyscy gracze dobierają surowce, które dają im: Karta Rzemiosła (warunkiem jest zatrudnienie w rzemiośle robotników) oraz Plansza Miasta i Karta Patrona (zyski sumują się).
3. Rozpoczyna się faza Przetargu koncesji:
3.1. Na stole kładzie się Karty Świątyni, które będą licytowane – wykłada się taką ilość kart, ilu znajduje się obecnie graczy w rozgrywce pomniejszoną o dwie, chyba że gra tylko 3 graczy, wtedy na stół wykłada się zawsze 2 koncesje.
Ilość graczy w rozgrywce: 3 | 4 | 5 | 6
Ilość koncesji do licytacji co turę: 2 | 2 | 3 | 4
3.2. Gracz z tokenem wybiera Kartę, która będzie licytowana i rozpoczyna przetarg. Cena wywoławcza zaczyna się zawsze od 1 drachmy.
3.3. Licytować można wyłącznie drachmą, płaconą od razu po wygraniu przetargu do banku.
3.4. Tu nie ma miejsca na alianse czy przyjaźnie – kto zaproponuje największą sumę, wygrywa przetarg i zdobywa koncesję na wybudowanie danego elementu Świątyni.
3.5. Każdy z graczy może posiadać maksymalnie dwie niewybudowane koncesje.
3.6. Po wylicytowaniu danej koncesji gracz przekazuje tokena osobie po lewej stronie (zgodnie z kierunkiem ruchu wskazówek zegara) i ten rozpoczyna licytację kolejnej koncesji.
3.7. Jeśli żaden z graczy nie chce wziąć udziału w licytacji danej karty, należy przekazać token kolejnemu graczowi, a ten wybiera inną kartę do licytacji. Czynność tę powtarza się do momentu wylicytowania ostatniej koncesji wyłożonej w tej fazie na stół z zachowaniem reguły 3.8.
3.8. W przypadku, gdy każdy z graczy posiada już po dwie koncesje i nie ma możliwości dalszego licytowania lub nie znalazł się chętny na wzięcie koncesji, a token trafił do kogoś powtórnie, wtedy gracz z tokenem wykupuje koncesję za 1 drachmę (do maksymalnej ilości 3 posiadanych koncesji – jest to jeden z dwóch wyjątków od reguły 3.5., drugim jest działanie Karty Bożej Ręki polegające na zburzeniu ostatnio zbudowanego fragmentu Świątyni. Wówczas koncesja zostaje przy graczu, niezależnie od ilości już posiadanych). Jeśli gracz nie wybuduje żadnej z nich w obecnej rundzie, aby mieć mniej niż dwie, nie może licytować koncesji w następnej rundzie, chociażby trafił do niego token.
3.9. Wybudowane Karty Świątyni przynoszą różną ilość punktów Chwały Bożej. W miarę postępu gry, będą pojawiać się w niej coraz droższe do wybudowania elementy Świątyni, ale dające więcej punktów Chwały Bożej. Celem gracza jest uzbierać jak największą ich ilość! Należy jednak uważać, aby nie wydać się na pośmiewisko innych graczy z powodu rozpoczętej, a nieukończonej budowy! (Por. Mt 7, 24-29). Strzeż się chciwości i bądź roztropny, bo za każdy niewybudowany element Świątyni, na który masz koncesję, zostaną Ci odjęte punkty Chwały Bożej, zgodnie z oznaczeniami na kartach. Karta nr 21 jest bonusem, o czym dalej w instrukcji.
4. Po licytacji koncesji na budowę rozpoczyna się faza Targowiska:
4.1. Dostępność surowców i żywności na targowisku, dzięki obfitości Bożych darów, jest nieograniczona zarówno w sprzedaży jak i w kupnie. Karty surowców i żywności pobiera się i odkłada po zakończonym handlu do sortera w pudełku.
4.2. Każdy z graczy deklaruje, jaką ilość surowca pragnie sprzedać na targowisku, zaczynając od gracza z tokenem.
4.3. Po deklaracji wszystkich graczy sumuje się ilość danego surowca, który ma być sprzedany i odczytuje się z cennika cenę za jednostkę danego surowca.
4.4. Po sprzedaży swoich surowców można również kupić potrzebne materiały. Czynność i cennik są identyczne jak w przypadku sprzedaży.
4.5. Zaleca się najpierw wykonać jedną z czynności (sprzedaż lub kupno), następnie drugą. Wszystko w ramach tej samej fazy Targowiska.
Przykład 1. Każdy z 5 graczy zadeklarował sprzedaż po 5 szt. kamienia, zatem na rynku pojawiło się 5 x 5 = 25 szt. kamienia na sprzedaż. Sprawdzając w cenniku można odczytać, że każdy z graczy otrzyma po 3 drachmy za każdą sprzedaną sztukę kamienia, czyli każdy otrzyma po 5 x 3 = 15 drachm.
Przykład 2. Każdy z 6 graczy zadeklarował, że zakupi po 300 szt. żywności. Popyt na żywność wynosi zatem 6 x 300 = 1800 szt. Sprawdzając w cenniku można odczytać, że każdy z graczy zapłaci po 3 drachmy za każde 100 szt. żywności, czyli każdy musi wyłożyć po 300 x 3 = 9 drachm.
5. Trzecia faza gry to Budowanie rzemiosł:
5.1. Zaczynając od gracza z tokenem każdy może wybrać rzemiosło i wybudować je w swoim mieście rozpoczynając zawsze od pierwszego poziomu. Gracz może posiadać różne rzemiosła po jednym z każdego rodzaju. Należy się spieszyć, bo nie każdy od razu będzie mógł wybudować rzemiosło, na które „ostrzy sobie zęby”. Warto również podnosić ich poziomy, aby móc zatrudnić większą liczbę robotników i uzyskiwać większe owoce ich pracy.
5.2. Podczas jednej rundy można wybudować jedno rzemiosło lub podnieść o jeden poziom rzemiosło już zbudowane! Kosztorys budowy rzemiosł znajduje się na kartce z instrukcją dla gracza w tabelkach.
5.3. Po podniesieniu rzemiosła na wyższy poziom dotychczasowa karta wraca do zasobów ogólnych i może zostać wykorzystana przez innego gracza.
5.4. Aby dany warsztat mógł rozpocząć swą pracę, potrzebni są wykwalifikowani robotnicy, których można zatrudnić na rynku miejskim w kolejnej fazie gry. Dana jednostka przynosi owoce swojej pracy dopiero wtedy, kiedy wszystkie narzędzia i maszyny są obsługiwane przez pracowników. Ilość surowców wyprodukowanych w rzemiosłach otrzymuje się proporcjonalnie do ilości zatrudnionych tam robotników. Robotnicy raz zatrudnieni w rzemiośle pracują tam tak długo jak wystarczy na to graczowi żywności i drachm.
Przykład. Jeśli dane rzemiosło na drugim poziomie rozwoju pozwala na zatrudnienie maksymalnie 2 robotników i mogłoby przynosić zysk w postaci 30 szt. surowca na turę, to zatrudnienie tam tylko jednego robotnika przyniesie połowę zysku, czyli 15 szt. surowca.
6. Kolejną fazą gry jest Zatrudnianie robotników:
6.1. Na Rynku Miejskim można zatrudnić wykwalifikowanych pracowników, gotowych do pracy w rzemiośle lub przy budowie Świątyni.
6.2. Należy pamiętać, że choć gra dopuszcza możliwość zatrudnienia dowolnej liczby pracowników, należy kierować się rozsądkiem oraz uczciwością, zapewniając robotnikom należną zapłatę oraz wyżywienie. Należy przemyśleć dobrze swoje decyzje.
6.3. Robotnik zatrudniony w Rzemiośle pozostaje tam tak długo jak gracz będzie uważał to za konieczne opłacając jego pracę co rundę.
6.4. W tej fazie można również zwolnić robotników zatrudnionych wcześniej, nie daje się im jeszcze zapłaty.
7. Następnie rozgrywa się fazę Kart Bożej Ręki.
7.1. Uczestnik rozpoczynający daną rundę bierze ze stosu Kart Bożej Ręki kartę, a wszyscy gracze stosują się do jej działania.
7.2. Wszędzie, gdzie karty wprowadzają konieczność podzielenia czegoś na pół, w przypadku braku możliwości podzielenia tego, należy zastosować zaokrąglenie na zasadach ogólnych, np. przy utracie żywności, gdy posiadaliśmy jej 500 szt., tracimy jej 300 szt. (500/2≈300). Warto zapoznać się z tymi kartami, gdyż mogą one całkowicie odwrócić losy graczy.
7.3. Jeżeli gracz nie posiada wystarczającej ilości żywności, drewna, kamienia czy drachmy, aby wykonać działanie Karty Bożej Ręki, np. odbierające 200 szt. żywności oraz dwie drachmy, wtedy, i tylko wtedy, stosuje się przelicznik:
100 szt. żywności = 3 drachmy
1 drewna = 1 kamienia
1 kamienia lub 1 drewna = 2 drachmy
7.4. Jeśli mimo zmiany sposobu zapłaty gracz nie jest w stanie wykonać działania Karty, pozostaje w grze bez innych skutków. I tak jest już ubogi.
8. Przedostatnią częścią rozgrywki jest Zapłata Robotnikom:
8.1. W tej fazie należy uiścić zasłużoną zapłatę pracownikom naszej budowy lub rzemiosła. Za każdego zatrudnionego robotnika płaci się 5 drachm oraz 100 sztuk żywności.
8.2. Może zdarzyć się sytuacja, że przez nierozwagę w zarządzaniu dobrami zabraknie pieniędzy oraz żywności na zapłatę robotnikom. Ten grzech wołający o pomstę do nieba ściąga gniew ludu Bożego, co skutkuje tumultem. Lud porywa kamienie i kamienuje chciwego gracza. Wypada on z gry. Nie oznacza to jednak całkowitego końca! Inny gracz może zlitować się nad nieszczęśnikiem (oraz poczuć możliwość prostego zarobku) i za lichwiarską cenę sprzedać mu potrzebną ilość żywności i drachm.
9. Ostatnią fazą jest Budowa Świątyni:
9.1. Jeżeli gracz wyhandlował koncesję na wybudowanie elementu Świątyni, posiada także odpowiednią ilość surowców i opłaconych pracowników, może wybudować upragniony fragment Świątyni.
9.2. W tej fazie gracz może wybudować taką liczbę elementów Świątyni, na które ma koncesje oraz odpowiednią ilość surowców i pracowników.
9.3. Kartę wybudowanego elementu gracz odwraca koncesją do dołu i pozostawia w swoim polu odróżniając tym samym karty już zbudowane od samych koncesji na budowę.
9.4. Robotnicy po skończonej pracy wracają na Rynek Miejski dla zasłużonego odpoczynku.
10. Zakończenie gry:
10.1. Kiedy w danej rundzie zostanie wylicytowana ostatnia z koncesji, rozpoczyna się prawdziwy wyścig z czasem i rywalizacja pomiędzy graczami, aby ukończyć dzieło budowy Świątyni przed innymi. Gra kończy się jedną rundę po tym jak jeden z graczy ukończy budowę wszystkich swoich koncesji, to znaczy, że po ukończeniu przez jednego z graczy wszystkich swoich budów, pozostali gracze mają dodatkową rundę, w czasie której mogą dokończyć budowę swoich elementów Świątyni.
10.2. W kolejnych rundach pomija się fazę przetargu (nie ma już koncesji), token przechodzi pomiędzy graczami przed pierwszą fazą kolejnej tury.
10.3. Kiedy jeden z graczy ukończy budowę wszystkich posiadanych przez siebie koncesji otrzymuje nagrodę od Ludu Izraela w postaci bonusowej karty „Święte Najświętszych”, co dodaje mu dodatkowe 18 pkt Chwały Bożej i może przyczynić się do jego zwycięstwa! W przypadku jednoczesnego ukończenia budowy przez więcej niż jednego graczy, wspomnianą premię należy podzielić pomiędzy wszystkich graczy zaokrąglając punkty otrzymane po podziale według ogólnie przyjętych zasad.
10.4. Graczowi, któremu nie udało się wybudować któregoś z elementów, mimo że posiadał koncesję na jego budowę, odejmuje się punkty Chwały Bożej widniejące na niewybudowanych koncesjach. Należy zatem starać się na bieżąco wybudować każdy z elementów Świątyni.
10.5. Wygrywa ten, któremu udało się zdobyć najwięcej punktów Chwały Bożej poprzez budowę elementów Świątyni!
Przykład 1. Po zakończeniu rozgrywki gracze sumują zdobyte punkty Chwały Bożej za wybudowane elementy Świątyni. Graczowi A udało się wybudować 2 el. przynoszące po 5 pkt Chwały Bożej, 2 el. po 11 pkt, 1 el. po 15 pkt oraz 1 el. po 18 pkt. Jego wynik gry wynosi zatem: 2×5+2×11+1×15+1×18=65. Graczowi B udało się wybudować następującą ilość elementów: 2 po 8 pkt, 1 po 11 pkt i 2 po 15 pkt, co daje wynik: 57. Gracz C wybudował 2 el. po 5, 2 po 8, 2 po 18 (wynik: 62), ale jako pierwszy z graczy ukończył budowę wszystkich swoich koncesji, otrzymuje zatem nagrodę od Ludu Izraela w postaci bonusowej karty „Świętego Najświętszych”, co dodaje mu dodatkowe 18 pkt Chwały Bożej i przekłada się na wynik: 80. Nikomu nie pozostała żadna niewybudowana koncesja. Wygrywa zatem Gracz C.
Przykład 2. Graczowi A udało się wybudować 2 el. przynoszących po 5 pkt Chwały Bożej, 2 el. po 11 pkt, 1 el. po 15 pkt oraz 2 el. po 18 pkt, ale koniec rozgrywki zastał go z niewybudowaną koncesją za 15 pkt. Jego wynik gry wynosi zatem: 2×5+2×11+1×15+2×18-15=68. Graczowi B udało się wybudować następującą ilość elementów: 3 po 8 pkt, 1 po 11 pkt, 1 po 15 pkt i 1 po 18 pkt, ale niestety nie ukończył budowy 2 koncesji za 5 pkt, co również daje wynik: 58. Gracz C wybudował 1 el. po 5, 1 po 8, 1 po 15 i 1 po 18, nie pozostała mu żadna koncesja i jako pierwszy ukończył budowę wszystkich swoich koncesji, otrzymuje zatem kartę „Świętego Najświętszych” i dodatkowe 18 pkt, co razem daje: 64. Wygrywa zatem Gracz A.
Ilość punktów Chwały Bożej Numery Kart Świątyni
5 1-4
8 5-8
11 9-12
15 13-16
18 17-20