Jaskinia Sedecjasza — kamieniołomy, z których wydobywano kamień do budowy Świątyni Jerozolimskiej (por. 1Krl 5, 15-17). W grotach, z których wydobywano skałę, według tradycji, schował się ostatni król Judy, Sedecjasz, podczas oblężenia Jerozolimy w 587 roku przed Chr. (por. 2Krl 25, 4-5).Kamień odgrywał istotną rolę w historii biblijnego Izraela. W różnych kontekstach biblijnych kamienie mają zarówno praktyczne zastosowania, jak i głębokie znaczenie symboliczne. Kamień w tekście biblijnym jest używany jako podstawa, fundament lub podpora. „Kamień, który odrzucili budowniczowie, stał się głowicą węgła” (por. Ps 118, 22). Kamienie często pełniły rolę znaków pamiątkowych (stele), które przypominały o ważnych wydarzeniach w historii Izraela. Na przykład, po przekroczeniu Jordanu przez Żydów, Bóg kazał wybrać dwanaście kamieni, aby uczynić z nich kamienie pamiątkowe (por. Joz 4, 6-7). Jakub użył kamienia jako poduszki i miał wizję schodów sięgających nieba (por. Rdz 28, 18-22). Kamień był głównym budulcem przy wznoszeniu Świątyni Jerozolimskiej (por. 1Krl 5, 17) oraz innych budowli.