21. Jadowite węże

I zaczęli mówić przeciw Bogu i Mojżeszowi: «Czemu wyprowadziliście nas z Egiptu, byśmy tu na pustyni pomarli? Nie ma chleba ani wody, a uprzykrzył się nam już ten pokarm mizerny». Zesłał więc Pan na lud węże o jadzie palącym, które kąsały ludzi, tak że wielka liczba Izraelitów zmarła (Lb 21, 5-6). 

Podczas wędrówki przez pustynię lud Izraela zaczął narzekać na warunki życia i na mannę, którą otrzymywali od Boga. Ten posłał nań jadowite węże, które zaczęły ich kąsać, powodując śmierć. Kiedy lud zrozumiał swoje grzechy i prosił Mojżesza o pomoc, Bóg nakazał mu odlanie rzeźby miedzianego węża i umieszczenie go na wysokim słupie. Każdy, kto nań spojrzał, został uzdrowiony z ukąszenia węża jadowitego. To wydarzenie miało pouczyć lud Izraela o konsekwencjach narzekania i braku wiary, a także o potrzebie pokory i zależności od Boga.